E quen compuxo esta música tan fermosa para o poema? Pois ela mesma!!!!
Aquí vola deixo...
Spiritual
Cicáis mañá
cando a miña mirada
non abrolle na luz
como cativa mapoula de auga,
veña a soedade.
Pero hoxe canto en libertá
e mentras canto
non estóu isolado,
que o corazón vai comigo
e con il falo.
Beberéi a paisaxe
nun amencer de lirios.
As campanas do mar
nos ventos fuxidíos.
Cada intre un paxaro,
cada pulso un latexo.
Unha espada de chuvia
cortando a frol do vento.
Nin as olladas torvas,
nin os beizos esquivos,
nin as voces nemigas
nin os homes cativos.
Viviréi coma o lume
alcendido na noite.
Teréi cumios de estrelas,
cantaréi para os homes.
Estóu comigo mesmo.
O corazón é quen manda,
i eu obedezo.
Caracas, xaneiro 1967
Longa noite de pedra
Ningún comentario:
Publicar un comentario